Slonecznie i bezwietrznie (!)
Do pracy jechalo sie zadziwiajaco lekko i przyjemnie, mimo "ciezkiej" glowy :/
Bije jakies rekordy predkosci ostatnio na tym odcinku;) No ale oczywiscie nie moze byc pelni szczescia - dwoch kolesi chcialo pojsc ze mna na czolowe na malej uliczce isedlowej, no bo kazdy musi jechac srodkiem i nikt nie zjedzie ani nawet o centymetr;/ A no i nie ma jak jezdzic z calkowicie zaparowanymi szybami pod slonce! Kawalek dalej jakis "mozg" zostal na skrzyzowaniu centralnie na przejsciu/przejezdzie. No jak widac na calym swiecie sa tacy "inteligenci".
A no i jeszcze jeden koles chcial sie ze mna scigac na ostateniej prostej do pracy (pozniej okazalo sie ze pracuje tam gdzie ja), ale niestety zostal w tyle;) No tyle atrakcji od rana, ciekawe co bedzie po poludniu, zapowiada sie ladna pogoda, wiec wybieram sie na jakas dluzsza przejazdzke, mam tylko nadzieje ze aura zbytnio sie nie zmieni:)

Update 10.30

Oczywiscie pogoda sie zmienila, po slonku ani sladu, dookola, az po horyzont zalegaja ciemne i ciezkie chmury;/ mam tylko nadzieje ze nie bedzie padac;/

Update 11.30

Wrrr, pada ;/

Final update

Przestało padać.
O 13.30 postanowiłam zakonczyć pracę na ten tydzień i ruszyć na wycieczkę bez względu na pogodę.
Okazało się, że jest bardzo ciepło i w mojej skorupce było mi zdecydowanie za ciepło, początkowo chciałam rozpiąc kurtkę tylko od dołu, ale ekspres odmówił współpracy, rozpiełam się więc całkiem i było ok;) Szybko się jednak okazało, że jest tak ciepło, że nawet w rozpiętej kurtce jest mi zbyt ciepło. Kurtka powędrowała do plecaka, a ja założyłam koszulę flanelową. I tu moja pochwała dla tych koszul,wydaje mi się w obecnych czasach niedocenianych i uważanych za przeżytek. Dziś w epoce gore-texów i innych sztucznych tworzyw, nie docenia się naturalnych, bawełnianych wyrobów, które tak wielu służyły przez tak wiele lat. Koszula flanelowa nie jest zbyt ciepła, ale w zupełności wystacza, aby nie było chłodno i nie przewiewało człowieka, a jednocześnie na tyle przewiewna i oddychająca, że się nie pocę. W samym krótkim rękawku byłoby mi jednak trochę chłodno no i nieco dziwnie mogłoby to wyglądać,a w koszuli przejechałam całą trasę, łącznie z późnym popołudniem i nie bylo mi ani za ciepło, ani za chłodno - po prostu w sam raz;)
Ale wracając do wycieczki...
Wyjechałam z miasta tradycyjną trasą - pod obwodnicą. Następnie skierowałam się w stronę lotniska, objechałam je i kierowałam się prosto na północ, na most, ponieważ moim celem było niewielkie miasteczko po drugiej stronie zatoki.
Jadąć wzdłuż lotniska natrafiłam na pole krokusów, ewidentny dowód zbliżającej się wiosny.

Pole krokusowe © ememka

Następnie czekał mnie dość ciężki podjazd w miejscowości Kirkliston, niezle się tam zasapałam, ale podjechałam, a na szczycie czekał na mnie taki domek datowany na rok 1682.

Stary dom © ememka

Przejechałam przez to niezbyt ciekawe miasteczko i ruszyłam dalej w stronę mostu. Po drodze, na polach i łąkach widziałam wiele bażantów, to chyba ich pora, wszędzie ich pełno.

Bażanty © ememka

Za miasteczkiem zaczęła się bardzo fajna ścieżka rowerowa - asfaltowa i szeroka:)

Ścieżka rowerowa © ememka

Po tej ścieżce dotoczyłam się prawie na most, jeszcze tylko kilka fotek z tablicą i mostem i zaraz będę po drugiej stronie zatoki.

Forth Road Bridge © ememka

Forth Road Bridge © ememka

Forth Road Bridge © ememka

Rail Brodge © ememka

Z punktu widokowego zjechałam prosto na most i mozolnie zaczęłam sie na niego wspinać (bo tu nawet mosty są pod górkę:)) jazda po moście to niesamowite przeżycie, sporo luftu pod kołami i taka zielona falująca woda. Na dodatek gdy na moście się stanie to czuć jak cały drży i wibruje, a to jest bardzo głupie uczucie.
Po drugiej stronie zatoki najpierw fajny zjazd, a następnie kilka podjazdów, w tym najcięższy, w połowie którego ustałam przed samym Dunfermline. Ustałam, ale odpoczełam, wrzuciłam lekkie przełożenie (czytaj - pedałuje nieomalże w miejscu) i podjechałam;) Potem było już lekko. Przejechałam jakims kolejnym odcinkiem bardzo fajnie zrobionej ścieżki rowerowej, a następnie pasem dla rowerzystów wyodrębnionym z jezdni, wjechałam na osiedle i odnalazłam ulicę i dom na której mieszka moja koleżanka. Przekazałam jej to co dla niej miałam, zamieniłyśmy kilka słów i każda pojechała w swoją stronę.

Stromy podjazd © ememka

Ścieżka rowerowa © ememka

Drogę powrotną zaplanowałam przez miasteczko Rosyth, znane z portu cargo i promowego do Brugii oraz portu marynarki wojennej, ponoc cumuja tu łodzie podwodne. Tym razem jednak wybrałam drogę nie bokami, ale przez centrum i okazało się, że choć tereny portowo-przemysłwoe są mało ciekawe (jak chyba każde) to centrum jest ładne, ciekawe i zadbane.

Na obrzeżach trafiłam na jakiś zaklad przemysłowy, który był napędzany między innymi takim oto wiatrakiem. Nie zdawałam że one są takie wielkie.

Energia wiatrowa © ememka

W drodze powrotnej przez zatokę jeszcze kilka ujęć mostu, w tym także kolejowego

Forth Rail Bridge © ememka

Miasteczko w dole to North Queensferry, bo znajduje się po północnej stronie zatoki, po południowej znajduje sie South Queensferry, a jak nazwa wskzuje znajdowała się tam niegdyś (zanim wybudowano mosty;)) przeprawa promowa, wykorzystująca naturalne formacje skalne.

Most wiszący © ememka

I na zakończenie zagadka - znajdz samolot :)

Zagadka © ememka