Niestety szpitala nie udało mi się odnaleźć, widać szukałam w złym miejscu. Ale po kolei poszukiwanie miejsc opuszczonych to moje nowe hobby i doszłam do wniosku, że rowerowe wycieczki świetnie się do tego nadają. Dziś pogoda dopisała wspaniale, być może po raz ostatni w tym roku, było bezchmurnie i ciepło 15st. Postanowiłam udać się na zachód od Edynburga i poszukać czegoś co zaliczałoby się do moich nowych zainteresowań. Ale zanim o tym muszę wspomnieć o mojej pierwszej od bardzo dawna wywrotce;/ Tak to jest jak się jeździ chodnikiem, a nie jak normalny człowiek ulicą;/ Ludzie oczywiści chodzą środkiem chodnika i nie wiadomo z której strony ich wyminąć. Zazwyczaj jest tak że jak dzwonie i zamierzam wyminąć z lewej to schodzą akurat na lewą, jak zamierzam mijać z prawej schodzą na prawą;/ Tym razem postanowiłam nie dzwonić i pomyślałam sobie, że ominę od lewej po trawniku, niestety nie dało się zauważyć że na granicy chodnika i trawnika jest malutki krawężniczek, którego spod trawy nie widać, jednak kolo go poczuło nie mogło na niego wjechać ślizgało się, zachwiało się no i straciłam równowagę;/ Jako że rzecz dziął się przed przystankiem to jeszcze musiałam tak wycyrklować żeby nie zaryć głową w wiatę. Spadłam, ale całkiem z gracją. W sumie nic mi się nie stało, getry mają małą dziurkę na kolanie, ale da się przeżyć. Trochę się tym zajściem zdenerwowałam, ale machnęłam ręką i pojechałam dalej
A wracając do tematu i celu wycieczki. Miałam zamiar znaleźć jakiś opuszczony szpital jednak zamiast niego natknęłam się jedynie na opuszczoną farmę, ale i tak było ciekawie. Była tam pusta wielka stodoła i obora i jakieś zabudowania gospodarcze oraz dom. Dom jednak zabity na głucho ale do pozostałych można było bez problemu wejść – i dobrze bo w czasie zwiedzania i robienia zdjęć zaczęło padać, a właściwie lać – przyszła jakaś paskudna chmura i lunęło - całkiem jak wiosną, taki krótki ulewny, intensywny deszczyk. Chmurka szybko przeszła, jednak ulice zostały bardzo mokre, co wyraźnie poczuła moja pupa i buzia, ponieważ nadal nie mam błotników, ale jestem coraz bliższa ich zakupu;) Poza farmą znalazłam wielki opuszczony budynek, zabity dechami, w którym niegdyś znajdowała się jakaś świetlica czy dom kultury. Jedyną dostępną częścią były toalety;) Świetna sprawa. No a na zakończenie, już w Edynburgu hotel, częściowo niestety już rozebrany.
Poniżej kilka fotek:

Opuszczona farma © ememka

Opuszczony dom kultury © ememka

Kibel © ememka

opuszczony hotel © ememka

MAPA

Do pracy, pogoda nienajgorsza. Udało mi się w końcu wyjść nieco wcześniej:) Ale miałam do załatwienia różne sprawy - bank, apteka, sklep:) a potem do domu odpocząć, poza tym zaczęło kropić.

Dzien zapowiadal sie cudownie, rano bezchmurne niebieskie niebo, takie jesienne. Ale nieco pozniej zachmurzylo sie i padalo, a gdy wracalam wieczorem do domu to wrecz lalo;/ ech ta jesien i ta tutejsza pogoda;/

Praca, a dzien taki piekny ze az zal:( a jak wracam to juz ciemna noc:(

Praca i praca. Dni corazx bardziej ponure, pochmurne i deszczowe. W ciagu dnia lalo, ale na szczescie wypadalo sie zanim wyszlam z pracy:)

I znow poniedzialek;/ a na dodatek dzien taki krotki, gdy wychodze z pracy jest juz ciemna noc;/ bardzo to przygnebiajace;/

w koncu piatek:) koniec tygodnia:)

Uff na szczescie juz czwartek, strasznie dluzy mi sie ten tydzien;/ Ponownie tylko do pracy.

Jak w tytule, na szczescie wszystko mam na trasie i nie musze krazyc;) Pogoda od rana straszna, ciemno i ponuro, zastanawialam sie czy w ogole jechac rowerem, ale pojechalam, a pod wieczor wypogodzilo sie i widzialam wspanialy zachod slonca;)

Ach jakże wspaniale jedzie się z wiatrem w plecy:) do pracy mknęłam z zawrotną prędkością no i średnia wyszła mi prawie 22km/h, gorzej było wieczorem w drodze do domu, ale jakoś dałam radę;)